ΦΑΚΑ-ΕΑΑΚ

ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ

39 χρόνια μετά την ημέρα του Πολυτεχνείου οι αστυνομικές δυνάμεις καταστολής εισβάλλουν στο χώρο του Πανεπιστημίου του ΑΠΘ και συλλαμβάνουν 16 φοιτητές της περιφρούρησης του φοιτητικού μπλοκ μπροστά στο κτίριο της Πρυτανείας. Η ίδια επιχείρηση της αστυνομίας θα επαναληφθεί λίγες ημέρες μετά, τα ξημερώματα της 30ης Νοεμβρίου και αυτή τη φορά θα συλληφθούν 11 εργολαβικοί εργαζόμενοι που απεργούν τις τελευταίες 80 ημέρες. Η εντολή που δόθηκε από τις Πρυτανικές αρχές και στις δύο περιπτώσεις ήταν ξεκάθαρη και στόχευε στην τρομοκρατία και τον εκφοβισμό του αγώνα των εργολαβικών εργαζομένων και των φοιτητών. Ένας αγώνας δίκαιος που υπερασπίζεται τα δικαιώματα φοιτητών και εργαζομένων για δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για όλους μακριά από την εκμετάλλευση των εργαζομένων υπό το θεσμό της εργολαβίας και τις εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα. 

Οι πρυτανικές αρχές, οι κοσμήτορες  και οι πρόεδροι των σχολών τάσσονται ξεκάθαρα υπέρ της ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου μετά και την εξέλεξη των Συμβουλίων Ιδρύματος και τόσο καιρό αδιαφορούν για τον αγώνα των εργολαβικών εργαζομένων επικαλούμενοι την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου. Εθελοτυφλώντας μπροστά στα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου που είναι η υποχρηματοδότηση, η περικοπή κάθε φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, συγγράματα),  οι συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών με το σχέδιο Αθηνά που πετάει εκτός πανεπιστημίου φοιτητές και εργαζομένους, η αδυναμία πρακτικής άσκησης λόγω έλλειψης προσωπικού και εξοπλισμού σε σχολές και τμήματα όπως οι επιστήμες υγείας και θετικών επιστημών, έρχονται να παρουσιάσουν ως μόνη επιλογή το συμβιβασμό σε κάθε επιταγή του υπουργείου,της κυβέρνησης και της ΕΕ. Θέλοντας να καταπνίξουν κάθε φωνή αντίστασης παίρνουν την πολιτική επιλογή να συνεργαστούν και να φέρουν απροκάλυπτα τα ΜΑΤ μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο και μάλιστα με πρωτοφανείς θεαματικές επιχειρήσεις.

Λίγες ημέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου οι πρυτανικές αρχές με ανακοίνωση τους καθιστούν υπεύθυνους για ό,τι συμβεί τους απεργούς εργαζομένους και τους φοιτητικούς συλλόγους που βρίσκονται σε κατάληψη δίνοντας έτσι το πράσινο φως στην αστυνομία να εισέλθει στο πανεπιστήμιο. Η επιχείρηση της αστυνομίας ήταν προσχεδιασμένη και έδρασε προβοκατόρικα στην κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων και στην επιλογή τους να υπερασπιστούν το άσυλο αφού μειοψηφικές και περιθωριακές ομάδες δημιούργησαν γεγονότα στα όρια του ασύλου με απώτερο σκοπό την εισβολή των ΜΑΤ και την σύλληψη 16 φοιτητών δείχνοντας ξεκάθαρα τις κατευθυνόμενες ενέργειες.Οι συλλήψεις των φοιτητών συνοδεύτηκαν από βίαιη καταστολή και ρίψη πλήθους δακρυγόνων και φωτοβολίδων κρότου λάμψης προς το φοιτητικό μπλοκ το οποίο εγκλώβισαν εντός του πανεπιστημίου. Η τρομοκρατία είχε ήδη ξεκινήσει από νωρίς το απόγευμα με τις προσαγωγές τριών φοιτητών στην πλατεία χημείου. Το αποκορύφωμα της υποκριτικής στάσης των πρυτανικών αρχών αποτέλεσε η δήλωσή τους ότι συμπαραστέκονται στους αθώους φοιτητές που συνελήφθησαν.

Οι πρυτανικές αρχές αφού επανειλημμένα απαίτησαν την παύση της απεργίας των εργολαβικών εργαζομένων και της κατάληψης της πρυτανείας χωρίς όμως να συμβάλουν στην επίλυση του προβλήματος και αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός ότι τόσους μήνες οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι και πλέον απολυμένοι, έφεραν για ακόμη μία φορά τις αστυνομικές δυνάμεις στο κτίριο της πρυτανείας για να καταστείλουν τον αγώνα των εργαζομένων. Οι 11 συλληφθέντες καταδικάστηκαν μάλιστα σε 8μηνη φυλάκιση με αναστολή κάτι το οποίο αποτελεί πολιτική επιλογή της κυβέρνησης που στοχοποιεί κάθε αγώνα και προβάλλει την καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων και αγώνων.

Το άσυλο αποτέλεσε ιστορικά για τους φοιτητικούς συλλόγους κοινωνικό χώρο ζύμωσης των εξεγέρσεων, διακίνησης ριζοσπαστικών ιδεών και πυρήνα αντίστασης στις εκάστοτε επιταγές των αντιλαϊκών κυβερνήσεων με απαρχή αυτή της δικτατορίας που οδήγησε στην εξέγερση των φοιτητών και του λαού στις 17 Νοέμβρη του 1973. Όπως και τότε έτσι και σήμερα το φοιτητικό κίνημα αποκτά πολιτικά χαρακτηριστικά και ενώνεται με ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας όπως εργαζόμενους, ανέργους και κάθε εκμεταλλευόμενο κομμάτι της. Γι'αυτό το κράτος επιχειρεί να το καταστείλει βίαια και να πνίξει κάθε κινητοποίηση με τη συναίνεση μάλιστα σήμερα των πρυτανικών αρχών  που επιλέγουν με αυτό τον τρόπο να επιδείξουν την δύναμη εξουσίας τους και να σταθούν απέναντι από τους φοιτητές και το λαό. Η άρση του ασύλου με το νέο νόμο πλαίσιο της Διαμαντοπούλου αντανακλά την ολομέτωπη επίθεση στο φοιτητικό σώμα και προσπαθεί να εδραιώσει τον συσχετισμό δυνάμεων προς όφελος του κράτους που επιχειρεί να ιδιωτικοποιήσει το ελληνικό πανεπιστήμιο και να βάλει φραγμούς σε ευρύτερα κομμάτια του λαού στην είσοδο του σε αυτό.

Η καταπάτηση του ασύλου 39 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δηλώνει ολοφάνερα την αυταρχικοποίηση και την καταστολή που επιβάλλεται από κυβέρνηση και πρυτανικές αρχές σε μια περίοδο που η φοιτητιώσα νεολαία αλλά και όλος ο λαός υφίσταται την πιο αντιλαϊκή πολιτική που έχει εφαρμοστεί ποτέ. Επειδή ο λαός που ξεχνα την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, εμείς οι φοιτητές στη σημερινή χούντα του κεφαλαίου και της ΕΕ δεν ξεχνάμε τον αγώνα του λαού ενάντια στην δικτατορία με σημείο αναφοράς το χώρο του Πολυτεχνείου και πυρήνα αντίστασης τους εξεγερμένους φοιτητές.

Σε όσους επιτίθενται νομικά αλλά και βίαια στην φοιτητιώσα νεολαία απαντάμε ότι δεν μας φοβίζουν αλλά μας εξοργίζουν. Όπως και το Δεκέμβρη του 2008 όπου οι πανεπιστημιακοί χώροι έπαιξαν σημαντικό ρόλο σαν εστίες εκδίπλωσης της εξέγερσης δίνοντας πολιτική μορφή στα αιτήματα της νεολαίας για αξιοπρεπή ζωή, δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση ενάντια στην κρατική καταστολή και την  αστυνομική βία έτσι και τώρα οφείλουμε να αναζοπυρώσουμε το φοιτητικό κίνημα που έχει ανάγκη όσο ποτέ να συνδεθεί με το εργατικό για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε όσους εκφοβίζουν το φοιτητικό κίνημα, σε όσους καταδιώκουν τους αγωνιστές, σε όσους καταστέλλουν τους αγώνες, σε όσους προβάλλονται από τα ΜΜΕ και δρουν προβοκατόρικα σε κινητοποιήσεις και αγώνες του λαού, σε όσους θέλουν ''φιλήσυχους'' πολίτες κλεισμένους στα σπίτια τους, θα απαντάμε πάντα υπερασπιζόμενοι όχι μόνο την νομική αλλά και την κοινωνική κατοχύρωση του ασύλου, ότι η δράση στεγνώνει τα δάκρυα!

Φ.Α.Κ.Α.-Ε.Α.Α.Κ.